laatste dagen

Twee weekends geleden vond er dus een zware aardbeving plaats in Ecuador. Op dat moment zaten wij met en groep van 6 op restaurant. Wanneer het gebeurde dacht ik 'wie is er nu in hemelsnaam met die tafel aan het wiebelen' maar toen ik de handen van mijn vrienden bekeek kwam niemand aan de tafel aan. Toen keek ik naar de ober, die gebaarde van niets en daarna liep ik naar buiten om te kijken wat er gaande was. ergens achter in mijn hersenen had ik al door wat er gaande was maar door de doodnormale blik van de ober was ik mij even van geen kwaad bewust. Toen de mensen in het resto naast ons naar buiten gingen, besloot de rest van de groep toch ook op straat te komen staan. Een aardbeving is een heel rare gewaarwording en je kan er helemaal niets aan doen. Ik was meteen al wat bezorgt omdat het zolang duurde en toch echt goed voelbaar was maar de rest van de groep vond dat ik overdreef. Tot een half uur later de nieuwsberichten van doden en ingestorte gebouwen binnen kwamen stromen. Dan was het lachen snel vergaan.
Daarna begonnen twee weken zonder de goede vriendjes hier in Quito. Gelukkig moest ik elke dag naar Villa Ticca en was de dag zo snel voorbij. In Villa Ticca mocht ik in de keuken helpen. Heerlijk vond ik dat maar voelde mij ook heel incompetent. De vrouwen die er werken lijken alles zo gemakkelijk te doen, terwijl ik heel erg veel moeite had met vanalles en nog wat. Ze hebben hier ook geen kleine patatmesjes dus alles moest gesneden worden met grote vleesmessen. Nja het was een geklungel maar ze konden met mij lachen en ik had het naar mijn zin.
Het weekend heb ik voornamelijk in het studentenhuis doorgebracht, zaterdag was Tessa er nog en heb ik nog wat plezier gemaakt met haar. Zondag kwamen Tim en Rafael terug waarmee ik dan ook nog een gezellige babbel heb gehad. Zondag avond was de familie hier dan en heb ik met de kleindochters toneeltje en yoga gespeeld. Dat was ook best lachen.
De laatste week dan, mocht ik weer in het klasje staan waar ik eerst stond. Alleen was er geen hulp in de keuken en heb ik dus de helft van de tijd toch nog in de keuken gaan helpen. Donderdag hebben we chachipapa's gemaakt :D ik heb een blein op mijn wijsvingers van het patatten schellen ^^ Ik vond het best een emotioneel afscheid want ik kwam heel erg goed overeen met vrouwen in de keuken.
Vandaag zou ik dan naar de allerkleinste van de familie gaan voor nog wat kine te geven maar zoals Consuelo wispelturig en vergeetachtig is, is dat niet doorgegaan. Ben ik gewoon lekker in de zon gaan zitten en gespeeld met de honden.
Dat was het dan denk ik, mijn avontuur in Ecuador. De rest horen jullie waarschijnlijk in Belgie wel ;)